Uzun ve hic dinmeyen bahar sagnaklari döküldü yagdi dünyaya o sene. Mayistan hemen sonra cagla cicege bürünüp boyandi heryer. Ormanda buldugum leylak renkli bisikleti götürüp karakola vermistim, sahibi arandi fakat bulunamadi bisiklet senindir yazisiyla bana devredilen cok vitesliyle dag senin düz benim..
Yüzüne agustos vuran tugla duvarinda dursun istedigim ve eteklerine kadar inen ipek yumusakligi saclariyla bana baktikca sevincin delisini ucurup kanatlanan fotografini cekmistim, elleri hasret koynu, kolu kucagi bahce orkidesi ve su lalesi gibiydi. Onun bisikleti vitessizdi fakat pesinden gidip yetismekte zorlanansa hep ben..
Iskeleler gezdik, sahiller yüzdük, uzak gemiler baktik…topladigi kir ciceklerini ben ona degil o bana, yine bunaltici bir sicak günün bitimine yakin orman sacagindan filiz kopardigina `beraberligimizin hatirasina bahceye dikecegim ` dediydi. Sinirsiz ve kendinden geckin ucaklasmak neyse ordan, serenserpe uzandigimiz kugu gölüne bakan bayirdan kalkip dogruldugumuzda üatümüz basimiz sapsari cicek bulasigiydi. Ev kimsesiz, gece yalniz, biz bize…piyanosunun üstüne sokak lambasindan sizan isiktan baska kimsecikler ne gördü ne duydu..
Ailesiyle kuzeye gittiler yaz bitmeden. `Hamburg`ta büyük gemilere bakiyor ve hep seni düsünüyorum diyordu `
Tebriklerden bu yana zaman, simdi bir tren camindan sonbahara bakiyorken aklima geldi kaldirimda devrilmis bir bisiklet ve her halde kugulardir, `ne cbuk da geldi gecti devirdevran` der gibi dalip gitmisim..
Kasim / 17
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta