Son Tebessüm Şiiri - Yasin Evliyaoğlu

Hep gülümsedim, Hicranın acısını içime gömdüm ve gülümsedim yine.
Çok üzüldümsede kendi kendime, bir arkadaşımdı benim hüznümü anlayan!
İçimdeki yaşam sevinciydi, umuttu gülümseten beni!
Maddeyi aştım manada mutlu hissettim kendimi.
Dünyaya üç, beş günlük derler
Lakin iki günlük kavuşma çok gelir insanoğluna!
Gönül ağlar, gözden tebessüm akar...
Birgün insanoğlu kini bırakır, hırslarına esir olmazda,
Sevgiye yelken açarsa, çok şey düzelir, mutluluğu yaşar er geç.
Acılarda insanı olgunlaştırır, belkide yaşlandırır!
Bir gariplik var üstümde yaşlanıyorum,
Kalbimin ritmi bozuldu, sanki titriyor!
Çay bardağı ile dudağım arasında ki son tebessüm beni avutur...