Bugün tebeşir tozuna bulanmış şiirler döküldü satırlarıma...
Yüreğimi parça parça eden,
Cana can kırıkları döken,
Eteklerime sığmayan,
Cümlelerime isyan eden
Hüzünlerle mutluluğun kardeş olduğu,
Pas tutmuş çeşmelerden akan acı sular misali...
Hani,
Öksüzlüğünü unutup gülmeye çalışan çocuklar gibi,
Göklerin yıkayıp, sözlerin de
Zakkum çiçekleri açtırdığı...
Acının haydut olup yürek kestiği,
Suskunlukların kor olup yaktığı,
Çığlıkların acı olup göğe çıktığı,
Nefes kesen...
Dilimde parçalanan, sesimde çatallaşan
Şiirler döküldü eteklerimden...
Sığmıyordu artık, dar gelmişti yüreğime...
Şimdi, yürek kesiği şiirler dökülüyor,
Can yakıyor, cana acı saplıyor,
Her kelimesi bir can kırığı olup,
Yüreğime batıyor...
Diyorum ya,
Bu günlerde tebeşir tozuna karışıp
Kan dökülüyor şiirlerimden...
En iyisi susmak;
Kalemi kırıp, idam sehpası kurmak...
Yüreğimde ne varsa,
Bir bir infaz etmek...
Vesselam.
Kayıt Tarihi : 17.5.2024 13:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!