Tebelleş Olma Şiiri - Halil Kumcu

Cezasız kalmadı sonunda;
Sıcak bir bakışın saçlarımı okşaması.
Kurulan bir oyuncaktan farksızım;
Başıma gelen her şey onun tasarlaması.

Yalanlarla beslenen sesin,
Bir düş gibi gelip geçerken solumdan,
Meğer hem sağır hem körmüşüm;
Paramparça etti dizlerimi sonradan.

İçine bir yanardağ gibi yerleştin
Kabuk tutmuş yaralarımın.
Boşuna tebelleş olma;
Sen beni sevdikçe derdi arttı yazgımın.

İzin verme yüreğine girmeme;
Sonra kaldırmıyor bedenim.
Canın cananın olarak görme beni;
Sanki bir fantezi, sanki bir kurgu içindeyim.

Hayat gelip geçici;
Rüyada rüya sadece.
Ağır yüklerim silik ekseninde yol alır;
Dönüp dönüp baktırır yüzüne gizlice.

Nerede bulacağım izini?
Kime sesleneceğim aşkım diye?
Havada uçuşan bu düzmece yanılsamaların
Bir gölge oyunu olduğunu dilim varmıyor söylemeye.

Yürekten gelen bir fısıltıyla
Birini sevmen bile bile intihar.
Kalbim onu her gördüğünde tekrar tekrar
Küt küt ölmek için bir kuş gibi kanat çırpar.

Gözlerim gözlerinle buluştuğunda,
Hissettiğim tek şey büyük bir boşluk.
Günahının büyüklüğünü hatırlatan
Tarifsiz bir acıdaki o kahrolmuşluk.

Senden yoksun kalmanın verdiği hüzün
Kaç çehre bıraktı giderken geride?
Canımı yakmanın sana verdiği haz
Şimdi birkaç damla gözyaşının içinde.

16 Mayıs 2024 / Perşembe / Antalya-Göynük