DÜNDEN BELLİYDİ…
Kimler durmuş sözünde ki; sen durasın?
Yalnızlığa terk edeceğin dünden belliydi…
Hazan çökmüş ömrüme, yaprağım dökülmüş;
Kışın geleceği, güzden belliydi…
Gözlerin sanki biraz huzursuz,
Gözüme nefretle bakma güzel…
Bakışın anlamı belli belirsiz;
Boynumu hasretle yıkma güzel…
Bilirim yüreğinde sevda kazılı,
Ne zaman yatsam dizlerinde,
bil ki çıkarmış olurum maskelerimi...
Tüm iki yüzlülüğümü çıkarıp atarım benliğimden,
savururum bir kenara...
Tamamen savunmasız...
Tamamen saf...
Cennet gülü elinde, dik bahçeme bahçeme,
Hayat suyu dilinde dök bahçeme bahçeme...
Senden gayrı çiçek mi? .. yok bahçeme bahçeme! ..
Sür gönlünü gönlüme, yak bahçeme bahçeme…
Başka renk nicedir? Al bahçeme bahçeme,
Nice kalabalık yalnızlıklar bilirim…
Tıpkı güneş ortadayken; sokak lambalarının önemsemeyip ışıklarını yakması gibi…
Nice cehennemler bilirim, yanılan…
Günah işlenmesi beklenmeden, içine doğulan, yanıldıkça serhoş eden…
Seninle yollarımızı ayıran kader miydi?
Yoksa hasret şarkılarının oyununa mı gelmiştik?
Hani; bahtımız bize hep gülecekti?
Yoksa meteoroloji kasım yağmurlarını bizden mi saklamıştı?
Yâre gönderdim sevdamı göçmen kuş ile…
Geri getirdi eksiksiz, gözünde yaş ile…
Görmüş yâri kolunda başka bir eş ile…
Dermiş; gidişin kış idi, dönüşü göremedik,
Baharlar gelmez oldu, murâda eremedik…
Kimbilir beyninin hangi kuytusuna sakladın beni, unutmak için...
Ve ben inadına çıkıyorum
beraber yarattığımız hayatının anı dolu koridorlarında karşına...
Ne yapacaksın bundan sonra? ..
Nereye kadar saklayacaksın beni kayıplarında ruhunun? ..
bir mâbed gönlümde, nur’dan ateşten,
gelir gider ruhumu sürerim sana...
lâl, kül oldum, sakladım felekten;
gelir gider dilimi çözerim sana...
sâzende timsâli, gönlüm ney çalar,
YALNIZSIN…
Demek ki; sende gülmeyi öğrendin…
Nasıl? Mutluluk kolay bir oyun muymuş? ..
Bana yalnızlığı hediye ettiğinde ne de çok üzülmüştüm…
Ama şimdi mutluyum… Çünkü sen mutlusun, gülüyorsun…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!