Tavan Yıldızları Şiiri - İsmail Timur Laçin

Uzanırken yatağıma sırt üstü,
Odam karanlık ve sessizken,
Onları görürüm aniden.
Tavan yıldızları koydum adlarını,
Uykusuz ve uzun gecelerde,
Yarenlik ederler bana.
Mutsuzluğumu ve hayallerimi,
Bazen de aşklarımı paylaşıyorum,
Kimi zaman soğuk,
Kimi zaman sıcak gecelerde.
Gerçek bir yıldız gibidir hepsi,
Benden başkasının göremediği.
Sağlam birer dost,
Sessiz birer dinleyiciler.
Kızıyorum bazen hayata,
Dertlerimi anlatırken onlara,
Yine de kırılmıyorlar,
Kızmıyorlar bana.
İçimi döküyorum,
Ve sonra,
Uyuyorum sabaha dek.
Bakıyorum gitmişler,
Belki de dünyanın diğer ucunda,
Başka bir derdi dinlemeye.