Boş vakitlerimi astım askıya
Güneşte kurusun diye
Hafiften rüzgârla
Konuşsunlar birbirleriyle
Çiçekler gülüştü halime
Yapraklar seyretmekte
Pırpırladı bir serçe
Öpücük gönderirken kediye
Ne güzelmiş eskiden
Toprak, taşlı yollarda yürürken
Etraftaki otları, çiçekleri seyrederken
Şimdi beton kaldırımlar
Asfalt yollar
Vitrinleri süslü dükkânlar
Boğum, boğum boğuyorlar
Söz verdim kendime
İnmeyeceğim bugün şehre
Her şey süslü şehirlerde
Yalanla, riyayla gülümsemekte
Eyvallah demişler doğal güzelliklere
Gelişmiş telefonlar ellerde
Herkes bir meşguliyette
Telefonlara kölelikte
Çektim içime temiz havayı
Dolaştım orayı burayı
Oturdum, taş üstüne
Bir ağaç gölgesinde
Gözlerim ufkun derinliklerinde
Dalıyor renklerine
Güneş yükselirken tepeye
Söz verdim kendime
Doğayı seyretmeye
Güneş düşerken ufkun eteklerine
Selam göndereceğim geceye
23.04.2014 – İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 23.4.2014 08:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tefekkürlerimiz olur, ama
gene de en çok hoşumuza
giden afakî olanıdır, çünkü
Ruh daracık vücut kabında
sıkıldığından, uzaklara gitmek
ister, hayal akıl kanatlarını
takar ufku dolaşır tekrar yuvası
olan dimağa döner. Böyle kendini
teselli eder.
Herhalde sizler de böyle yapmış
olmalısınız.. TEBRİKLER
Kaleminize sağlık sayın Mehmet Çoban...
TÜM YORUMLAR (3)