Taşların Saçları Şiiri - Adnan Yeşiltaş

En küçüğünden en büyüğüne
Mutlaka bir şey sürülmüştür yüzüne
Yenik düşmeyen yoktur yer çekimine
Pişman olan çoktur dünyaya geldiğine.

Dağlardaki kayaları
Uçurumlarda yarlarda asılı duranları
Denizde izledim yosunlu taşları
Hepsinin dağılmış saçları.

Kimini rüzgar savurmuş
Kimini güneş kavurmuş
Kiminin adı kale duvarı
Kiminin adı mezar taşları.

Kimi hala yerli yerinde
Kimi bir yapının temelinde.

Hepsinin ortak yanı gözyaşları
Bana hep hatırlatır ayrılıkları
Taşların dağınık saçları.