Taş Köprü Şiiri - İbrahim Pataz 2

Altın kemer, Seyhan Nehri beline,
Adana'ya, sembol olmuş taş köprü.
Aldırmamış, depremine, seline,
Günümüze, dünden kalan baş köprü.

Usta eller, temelinden başlamış,
Taşlarını, ince ince işlemiş,
Kış dondurmuş, sarı sıcak, haşlamış,
Eski, ama, hala sağlam, hoş köprü.

Kuranlar, temeli, çok sağlam kurmuş,
Ne yıllar yıldırmış, ne afet yormuş,
Kimse bilmez, kaç kervana yol vermiş,
Bu gün bile, görür büyük iş köprü.

Yüz yılları, gizlemiştir, yaşına,
Her bir taşı, taşkınlara aşina,
Araştırdım, sordum, ama boşuna,
Bulamadım, sana benzer, eş köprü.

Yüzüne bakanlar, tarih okuyor,
Alttan ırmak, üstten taşıt, akıyor,
Yıllar var ki, bunca yükü çekiyor,
Gece-gündüz, hiç kalmıyor,boş, köprü.

Yolcular geçiyor, her iki yöne,
Kimi işe gider, kimi evine,
ELEMİ'yi, alıp, götürdü düne,
Yıllar önce, kurduruyor düş köprü.