Yürekten boşalıp lisanı aşan,
Her sanat duygunun bir sergisidir.
Efsunlu dideden sel gibi taşan,
Gözyaşı aşkın gönül vergisidir.
Gözyaşlarım pıhtılaştı kan gibi
Merhamet dilenmen zulmünden beter
Resul'ün Vahşi'ye dediği gibi
Affettim, gözüme görünme yeter
Canım Amcam İhsan ÖNER'e,
Esaret fikrinin yurda kastında
Devleti sevdik, devletten habersiz
Unuttum sanırlar kaşı karayı
Oysaki içimden sökemiyorum
Giderken gönlümde yakmış çırayı
Başka bir ışığa bakamıyorum
Hayali sarıyor semalarımı
Göz akı nurani, teni pir-u pak
Kolay mı yüz yüze gelip te bakmak
Kirpikler kaş ile kurar ittifak
Sinemi yaralar ela gözlerin
Ne nergistir ne zeytindir ne badem
Sanma sana hasım olur
Can cananı düşman bilmez
Ezel ebet kural budur
Kılıç kına zarar vermez
Nedir tasan bu halin ne?
Kılı kırka yardırır
Mevzuata uydurur
İşi yola koydurur
İdarenin kurnazlığı
Yamağını çağırır
Unutmak imkânsız unutmak yalan
Bu derdin devası değilmiş zaman
Yıllardır duvarda asılı olan
Resmine baktıkça içim yanıyor
Hicranlı türküdür sızlatıp yakan
Ben senin uğruna serinden geçmiş
Kalbini en onmaz yerinden biçmiş
Ayrılık zehrini damıtıp içmiş
İsa kaybetmiş havari gibiyim
Vaktiyle bey olup han kıtasında
Yazarken kalbime çökse de sızı,
Şiirdi bu aşkın parlak yıldızı.
Zahirde şahane şahsından başka;
Kimseye vermedim bu imtiyazı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!