Tarık Çıtak Şiirleri - Şair Tarık Çıtak

Çiçeklerin dilinden
Anlar mısın bilemem
Sever misin beni sen
Sana bir gül göndersem...

O gülün goncaları

Özledim sevgilim seni
Yolları artık uzatma
Gel de bitir bu hasreti
Beni sevgisiz bırakma...

Ümitlerim düş olmadan

Ben onyedi yaşında,sen henüz onbeşinde
O gençlik ateşiyle,koşardık aşk peşinde...

Başımda kavak yeli,yüreğim kuştan yeyil
Ömrümün baharında vermiştim sana meyil...

Tellerden dökülen nağmeler gibi
Dökülüp,dursam o dudaklarından
Dolsam da kalbine sevda misali
Ses versem gönlünün sokaklarından...

Tellerde nihavend emellerim var

Şu cihanda hiç kimse
Senin yerini tutmaz
Seneler geçse bile
Bu kalp seni unutmaz...

Uzaklarda olsam da

Kumruların dilinden
Ancak sevenler ağlar
Tanburumun telinden
Aşkı duyanlar ağlar...

Benim gibi mecnuna

Ruhumu goncalarla
Süslüyorken ilkbahar
O tatlı sancılarla
Gönlüme dolsan ya,yar

Bir masal var sevilen

Boşa koydum dolmadı
Çoğa koydum almadı
Sen gideli sevgilim
Tadım tuzum kalmadı

Güngüzümde gecemde

Bir vefasız sevdi ki,hicranla çağlar kalbim
Öylesine dertli ki,dokunsan ağlar kalbim
Ben o yalan gözlere,bütün ömrümü verdim
Öylesine dertli ki,dokunsan ağlar kalbim...

Bilir misin,ne geceler yaşadım
Yüzün değil,hüzün vardı gözümde
Hasretini gecelere taşıdım
Sabahladım kaç yangının içinde...

Gecelerce sayıkladım adını