Tarık Çıtak Şiirleri - Şair Tarık Çıtak

Çal neyzen,çal şöyle içli bir nağme
Mehtabı uyandır,suyu uyandır
Dalmışken bülbüller tatlı hayale
Çal neyzen,şu nazlı gülü uyandır...

Vurdukça sahile aşkın kokusu

Ben sevda delisi,sen aşk perisi
Şu fani dünyada yalan gerisi
Arasam bulunmaz,sorsam bulunmaz
İnan ki dünyada senin gibisi...

Yükledin gönlüme binbir hevesi

Bir yaz gecesiydi o
Sulardaydı aksimiz
Süslüyordu kumsalı
Gönül nağmelerimiz...

Dudağınız al gonca

Bilmedin sükutun kar olduğunu
Sitemler etiin de kırdın gönlümü
Görmedin hasretin zor olduğunu
Elveda dedin de,yaktın ömrümü...

Ne gülen göz kaldı,ne coşan yürek

Güneşin ardından yağmur gelse de
Sevdanın mevsimi sona erse de
Elemler seninle geri dönse de

Sarsa da ruhumu simsiyah bir tül
Ben senin hüznünü severim Eylül...

Elini hiç tutmayan
Eller seni anlamaz
Baharda aşk kokmayan
Güller seni anlamaz...

Bir ilham alamayan

Sen bana küssen bile
Bırakıp gidemezsin
O mahçup gözlerinle
Elveda diyemezsin

Gönlüm gelir aklına

Ben arayıp sormadan
Sevdamızı yormadan
Dönecektin hani sen
Şu gönlümü kırmadan...

Sararmadan aşk dalım

Yüreğimin dili olsa sana neler anlatırdı
O hülyalı gözlerini mutluluktan ağlatırdı
Şarkıların cümlesini dudağında çağlatırdı
Sevgi dolu bir imbikten ruhuna bal damlatırdı...

Benimle bir aşka başlayacaksan
Ne hüzün,ne keder,ne dert isterim
Yüzümde tebessüm,gönlümde huzur
Kalbimde çözülmez kement isterim

Sevgilim dedikçe dilim tatlansın