Sessiz kalmak istiyorum; kelimelerimle...
Tansel Yücelen
sen üzüm bağlarının ortasındaki güzel kadın
şarap gibi yıllanmayı ne de iyi öğrenmişsin
sen bulutlarda yaşayan hoş sedalı kadın
hayallerini oraya saklamayı ne de çok severmişsin
karanlık bir odada dururken kendimle
kokunu alıyorum hala tenimde
zor özlemek keşke yanımda olsan
yine konuşsan yine dokunsan yine seni sarsam
bebeğim her gece seni uyutmak isterim
bir an çıksan karşıma
bir bebek kadar masumca
gitsek seninle sonsuza
dönüşü olmayan bulutlara
bir an baksan gözlerime
acil kan aranıyor
ülkem yara almış ölüyor
acil kan aranıyor
ülkem susturulmuş sömürülüyor
hergün binlerce genç emek
vagonları soğuk mu dersiniz
yoksa karanlık mı
hiç bilemem
binmişim işte gitmekteyim uzaklara
mataramda biraz kırmızı şarap ve
yüreğimde buğulu umutlarımla
insanları olmayan
bir düzen yapan
beş sentlik adamlar
durun
dinleyin beni
sesleniyorum sizlere
nefes almak zor geliyor
imkansız konuşmak
düşünmek yoruyor
bir ölüm eylemek
durdum 'sessiz'
sesler duyuyorum
her taraftan değişik sesler
garipsiyorum
daktilo sesleri
kahkaha sesleri
insan ve keman sesleri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!