insanlar ağlayarak başlar sanmıştım yaşama
rearkarnasyonunda olmadığım geçmişimin
halbuki gülümsedim ben
doğduğumda bir meleğin kollarında
gülümsedim
yazıyorum bir mum ışığında
bilmem gece saat kaç
bilmem günlerden ne
yazıyorum işte ben
bazen ağlatan bir melodi
bir an zaman aksa sessiz ya da
kum saati dursa ve öyle kalsa
ben senin şarkını hep söylesem
gözlerin gözlerimde ve o
adı geçen sözcükler
bu hikaye bir kızın
son sözleriyle doğdu
tutunamadı o hayata
inişlere ve çıkışlara
o ağladı derinlerinden
bitmeyen umutlarında
düşünceler yorar beni gülemez olurum
sahneler alır beni yaşayamaz olurum
bir sen gelsen aklıma ruhuma girsen hiç çıkmasan
bir sen gelsen yanıma kollarıma girsen hiç kaçmasan
dünyalar kadar özlediğim biricik aşkıma;
ses duvarlarını parçaladım bugün
yüreğimden attığım
tiz çığlıklarla
yazılacak pek birşey yok aslında
duygularımı aldırdım
bir solukta
söylenecek çok bir söz kalmadı aslında
ruhumu batırdım
tek bir solukta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!