Tanrının Azadesi

Duygularımı toprağa koydum
Kırık ve solgun bir kalp kapadı üstünü
Eski güzel anılar arka saflarda ağıtlar yaktı
Bir şizofren imam ağır ağır duasını okudu

Şiirlerimi yakıp savurdum küllerini
Gökyüzüne...
Bulutlara saçıldı hepsi
Dizelere boğuldu bulutlar

Yağdı...Uzun uzun yağdı yağmurun ürkek damlaları
Şiir kokan küller kondular birer birer
Litosferin her karışına
Toprağa, mezarlara, insanların alın yazılarına

Kalemlerimi bir mahkeme kürsüsünde kırdım
Yazdığım her kelime idam sehpası gözledi
Kara ve soğuk parmaklıklar arkasında
Loş ve rutubet kokan dört duvar arasında

İşte, sonunda ruhsuz bir beden kaldı geride
İlaçlarıyla kendini uyuşturan
Kendini yalanlarıyla avutan
Sevgi nedir bilmeyen
Tanrı’nın azadesi kaldı geriye