Tanımaz Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

TANIMAZ
Avrupadan miras kaldı,
Hırsızlar edebi çaldı,
Zaman ahir zaman oldu,
Evlat babayı tanımaz.

Aralar kapı bacayı,
Kapatmaz yaka paçayı,
Kendisi bulur kocayı,
Kızlar anayı tanımaz.

Dudağı bir karış boya,
Bezenip giderler toya,
Ahlak sıfır, bozuk maya,
Avrat kocayı tanımaz.

İnmsanoğlu kısım kısım,
Kalmadı akraba hısım,
Heppsi bibirine hasım,
Kimse kimseyi tanımaz.

Gömülmüşüz karanlığa,
Çıkamayız aydınlığa,
Veda Ettik İnsanlığa,
Komşu komşuyu tanımaz.

Sineye çektik yarayı,
Düzeltemeyiz arayı,
Pek çok severiz parayı,
Zengin fakiri tanımaz.

Örnek aldık avrupayı,
Kurtaramayız yakayı,
Erkek’te takar tokayı,
Edep hayâ’yı tanımaz.

Banknotlar dizi dizi,
Sanarsın hazar denizi,
Bankadan alır faizi,
Helal, haramı tanımaz.

Edepsizle gezer tozar,
Fitne sokar ara bozar,
Bilinçsiz okuyup yazar,
İlmi hakikat tanımaz.

Kul haklkına girer bilmez,
Asla İpe sapa gelmez,
Cebri alır geri vermez,
Hakkı hukuku tanımaz.

Müçtehit"im artık yeter,
Hepsi birbirinden beter,
Ocak yanar, baca tüter,
Kış, bahar yazı tanımaz.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi