Her gün seviyorum darken,
Bir gün ansızın bırakıp gittin.
Her seferinde,
Hak etmedin sevgimi dedin.
Her şey yolundayken
Bazen öyle hırçınca bir yağmur yağsın ki,
Alsın bütün kederleri götürsün uzaklara.
Kaybettikten sonra seni o kadar korkuyorum ki,
Açmıyorum artık bu kalbi yeni sevdalara.
Bırak kalsın kalbim yerde,elleme!
Akşam olunca bir güneş gibi batıp,
Bir daha doğmayacağım!
Tüm u/mutsuzlukları koyup cebime,
Yüreğinden uzaklaşacağım.
Birinin yokluğunu unutmak için bir başkasının varlığını kullanmak ne kadar doğrudur?
Ve unutamayacağını anladığın an bu kendine bağladığın kişinin kalbinde neler doğurur?
O da gidip seni unutmak için bir başkasını kullanacak.
Ama o da senin gibi asla unutamayacak.
Bakmaya kıyamadığım ela gözlerindir,
Hüzünlerimi huzura çeviren...
Ve bana seslenişlerindir,
Kalbimin ritmini değiştiren…
Derece eksinin dibine vursa dahi,
Senden önce
Kim şahit olmuş ki böyle bir aşka?
Hangi destan,hangi masalın satır araları...
Ve
Senden önce
Kim sevilmiş ki böylesine senden başka?
Mevsim kış başlangıcı.
Yağmur yerini yavaş yavaş kara bırakıyor.
Hava soğuk,
Tenim soğuk,
Ellerim soğuk...
Gözlerine baka baka senden uzak kalmak,
Bu gece her şey gibi buna da son veriyorum.
Belki de çaresizlere yakışır bir şey bunu yapmak,
Bendeki sensizliği sahilden denize bırakıyorum.
Her nefes alışımda tane tane içime işliyorsun.
Senden sonra aldırmam hiç yasaklara.
Çıkarım ben sana gelen her yola.
Yaşamak için mecburum buna.
Çünkü;
Ben sende kalmışım,sen ise uzaklarda...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!