Tambur Ve Şarap Şiiri - Bülent Güldal

Güneş sarısı kehribar tütünden
sabahın ilk sigarasını sardım
kanat şakırtılarına döndüm yüzümü

Tanrı'sı insan olan bir ayinde
akacağı ummanı buluyordu su
hangi pencereye konacağını kumru

Yaz bitti.Güz durağına iniyoruz el ele
zemherinin dar geçitleri inceden şehla
gökavluya yıldız ekmek kolay iş değil
sevgilim bir kahve yap da gir bu şiire

Tambur demiştim akşamların şarabisinde
şakıyan kuşlara özenmiştim.Ne delilikmiş
Tanrı sanıp da kendimi şiirler söylemiştim
ıslığıyla üşüyorum şimdi yalnız gecelerin

İncirin çekirdeğinden aşka açılıyor kapılar
gel diyor ormanıma boşver Tanrı'yı tapınağı
dinlere döndüm yüzümü bir vahşet ki aman aman
düşe kalka kaçtım boz bulanık o uçurumlardan
güz köyünün ötesinde bekleyedursun kirli ölüm