Ben benim gibiyim.
Güneş olup parladığım günler vardır.
Gün olur karanlık kuyuların dibiyim.
Bilirim,
Boşlukta savrulduğum günleri,
Neden gülerken ağlattılar?
El vurdular, yaramı kanattılar.
Mücevherdim, beş pula sattılar.
Gözden gönülden düşünce;
Gizli gizli ağlamak varmış…
Mevsim yaz,
Yağmurun arkasından
Güneş açıyor birden.
Akşam oluyor ufukların ötesinde,
Duruyor, seni düşünüyorum.
Yine yalnızlığım, yine sessizlik…
Beni bana sordular
“Ben kimmişim”
Dedim: “Yanıt vermek zor.
Ama, kendimi
Tanımaktır asıl işim.”
yaşamak düşe kalka
yaşamak kör topal ite kaka
sevmek çekingen ürkek
benliğinin içinde gizemli
gözlerinin içine bakarak
yol olmak engin denizlerde
Göz kapaklarımda
Dans etmeye başlamışsa hasret,
Bilsinler ki, içime kor gibi düşmüştür,
Senin kokunu özlüyorum memleket.
Ağlasam gizli gizli
Ne şiiri be kardeşim
Bizimkisi şiir değil
İş olsun, can sıkıntısı can...
Dut yemiş bülbüle döner de,
Çakılır kalır insan…
Kim koşarsa, koşsun yorulsun
Kimseler eğilmesin dik dursun
Dost, arkadaş hal hatır sorsun
Bize böyle güzel dünya gerek
İnsan farkına varsın insanın
Ben bana benzerim, olamam bir başkası
İnsan neyse o olmalı.
Nasıl olur? Olmaz ki, bu işin şakası.
Aklımın erdiği,
Dilimin döndüğü kadar varım…
Doğru bildiğimi korkusuzca söyler,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!