Şairlerin
Beyinleri, kağıdı,
Kalemleri, dilleri vardır…
Kalplerindeki insan sevgisi
Okyanusların derinliği,
Dağların doruklarıdır…
Sarsılırım, titrerim,
İçim yandıkça erir biterdim
İnim inim, inledim…
Anlar mıydın beni, söylesem
Sevdiğimi nasıl söylerdim...
Bir başkadır sabahlar
Bir başkadır akşamlar
Hızla gelir geçer zaman
Gerçeği insan zor anlar
Orada siz vardınız, ama ben yoktum,
Siz farkında değildiniz, ben sizden çoktum..
El ele tutuşmuş uçuyorduk sonsuzlukta
Boş yer kalmamıştı ne kalbimizde
Ne de sonsuz derin boşlukta
Öğrenir gibi olduk sevmeyi bir an
Yükseklerde heyheylenen yarim
Kuytulara indikçe gizlenen yarim
Öptükçe cilveyle nazlanan yarim
Söyle şimdi sen nerdesin, nerdesin
Geldi geçti delidolu gençlik çağımız
Adam şairdir, şiir yazar;
Okuyup anlayamam dilinden
Kalemi alır eline ustası
Şiir yazar, üç beş dizeyle;
Dünyayı oynatır yerinden...
Herkes anlıyorsa
Şiir olmuştur şiir…
Türkçesi yetersiz
Yerinde değilse sözü
Kör olsun böyle şiirin
Bakıp görmeyen gözü
Ağır ağır yüz döneceksin
Dünyanın hercaisine, farfarasına;
İnsanı hiç ırgalamaz dostum, aldırma sen,
Palavracının boş atıp dolu tutmasına…
Kimin umurunda,
Ellerim cebimde ıslık çalıp
Dolaşıyorsam dostum
İster özgürlüğüme
İster körlüğüme ver
Bir tekme vurdum
Kavanoz dipli dünyaya
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!