Tahta Bank Şiiri - Muhammed Arif Revaha ...

Issız bir kış gecesi,
Gözlerim kapalı
Gök aydınlık
Kalbim kırk yamalı
Eskimiş bir kumaş
İki sevgili karşımdaki bankta
Ah, sarmaş dolaş
Gecenin yüzsüz ayazına inat
Oturmaktayım ben de.

Soğuk
Hissediyorum içimdeki
Bir titreme var
Ah, pardon
Ya da belki...
Bankın yarısı boş
Ne yazık, yok kuşlar
Elimde kaldı simit
Şu esen rüzgara bak
Ah sesi ne de hoş.

Dalgalar...
Ardı arkası kesilmeyen
Son kalan yapraklar
Aralıkta savrulurken
Sabah çok uzak
Göremiyorum.
Ah şu karşı banktakiler
Hala gitmediler.
iyi miyim
Yoksa kıskanıyor muyum? !
Daha neler...

O da ne?
Yağmur yağıyor sanki
Peki bulutlar?
Gök öylesine berrak ki!
Kirpiklerim neden ıslak peki?
Ah yoksa...
Sadece istediğim
Bir parça temiz hava.

Nefesim...
Her alışımda parçalıyorsun ciğerimi
Her verişimde kapatıyorsun
Gözümün önünü buharla
Çekil önümden, göremiyorum
Karşı banktakileri
Konuşmadılar geldim geleli
Ayrılmadı da elleri.
Ah ne güzel
Seviyorum geceleri.

Birisi elimi tutuyor sanki
Yok yok, sanki öpüyor!
Sıcak bir sevilme duygusu,
Ne de özlemişim!
Kim bu elimi tutan,
Kim peki?
Açsam gözlerimi...

Ah ne safsın
Gecenin ayazında
Tahta bankta uyuyakalmışsın
Peki elimi tutan?
Minik bir kuş...
Simidi de elinde bırakmışsın
Sonunda yalnız değilsin, bak!
Peki ya karşı bank?
Boş,
Gitmişler...