İçimdeki o karanlık şey
neyin nesidir anlamak çok zor
içimde var sanki yanan bir kor
bir tas su verenim yok yanımda
Bende isterdim hep gülüp eğlenmeyi
Hep haksız olmaktan usandım artık
Hani senle aynı kanı paylaşmıştık
Seninle böyle mi sözleşmiştik
Galiba aramıza girdi ayrı dünyalar
Haftalarca görmesen görmek bile istemezsin
Yüreğim bir alev misali
yangın gibi yanıyor sanki
gün gelir küllenir belki
yanmışım ben canım yanmışım
dizlerimin bağı çözülüyor
içim kan ağlıyor
Aylar oldu kaldık buralarda
ne iyilik ne kötülük kaldı insanda
Allahım ne olu şifa ver kullarına
gezip kalmayalım bu hastane koridorlarında
insanın bu kadar acıya yüreği eziliyor
içimizde hiç iyi bir duygu kalmıyor
Senden çok uzakta biri var
şu anda engin deryada kaybolmuş
ıssız bir adaya çakılmış
ateşler yakıyor çok zorlanarak
birileri onu farketsin diye
yaktığı ateşin dumanı doluyor
Zor olan aşka kendimizi o kadar alıştırmışızki
kolayca elde edebileceğimiz her şeyden
korkmadan vazgeçebiliyoruz
derlerya hani zor olanı seviyor insan
o benim olmalı hırsıyla
insanın gözü bürünüyor
İstedimi sıkı sıkı sarılabilen
gerektiğinde benim için ağlayabilen
beni benden daha iyi tanıyabilen
işte ben böyle bir yar istiyorum
istedimi canından çok sevebilen
çevresine hep güven verebilen
Seni tanıdığım o gün varya
Tanrım ya ne şanslıyım
şükrediyorum Tanrıya her gün
bir altın yürek tanıdığım için
Varlığın bile insana huzur veriyor
N ameler hep sana gelsin
A dın sana uğurlar getirsin
M ineyle hayatın coşsun
E llerin eli eline değmesin
N azarlar gelmesin üzerine
A cılar uzak olsun hayatından
Hiç bir zaman anlamak istemedin beni
hoşuna gitmeyen huylarım için hep kırdın içimi
sana göre bilmemki beni anlamak bu kadar zormu
olduğum gibi kalsam anlıyamazmısın sanki beni
Hoşuna giden hiç bir huyum yok gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!