Bu hayat mücadelesinde
bir gün olurda günün birinde
ararsan bu zavallı mineyide
bilki çok yücedir aşkıda dünyasıda
Gel artık bekletme bu kadar
Onu bulduğumda uyuz olmuştu
ve gözleri uyuzdan kör olmuştu
onu iyileştirmek tam bir yılımı almıştı
veteriner fakülteleri mekanım olmuştu
o benim adeta evladım gibi olmuştu
bu hayvan sevgisinden dolayı
Endamın kafalar çevirtir
bakışın insanın içini eritir
yüreğin yürekleri çarptırır
izin verme girmesin içine
o sessiz çığlık
Yoruldum dinlen diyenim yok
Aksine hep eleştiriliyorum
Saygı duyanım yok
Yoruldum otur diyenim yok
Bir karar aldım kendimce
Ah bir anlasam
nedir bu olanlar
bu etrafımı saranlar
bildiğim tek doğru çok saf oluşu
Güzel bir şeyler hissediyorum
Durup dururken içim daralıyor
bir bilsem beni o zaman kimler anıyor
kolay bir şey değil o an kalbim acıyor
hüzünlü insan kendini mutsuz sanıyor
gidin ne olur gelmeyin üstüme üstüme
Her yıl Temmuzda bir kez
gökyüzünden sana bakardım
koskoca yirmibeş yıl boyunca
aşağı hiç inmesek yükseklerden
seyretsem İstanbulu saatlerce
senede bir İstanbul
Seni unuttum desem inanırmısın
inan çünkü sen bana yanlış yaptın
yanlışın içinden çıkılmaz bir hal aldı
duygularımı karama karışık etti
beni sen deliye çevirttin
Öyle bir tutkuki bu içimdeki
Beyaz sayfalara dökmeden içimi
Çıkması çok zor bir leke gibi
Yazılara dökülünce düşünceler
Çözülüyor diller bülbül oluyor
Hüzün yerini neşeeye bırakıyor
Aşıklar sevgisiz yaşanmaz derler
bu duyguyla dünyayı kendilerine zindan ederler
aşk her şey demek değildir bunu bilmezler
sevgisizde yaşanır çünkü boş bu dünya
Her gün sevdiğini görmek için Tanrıya dualar yağar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!