Önce Yüce Mevlam
sonra bana can veren
önüme manevi servet seren
cana can veren can annem
Bir gün sesini duymasam
Ey! İstanbul iki yakayı birbirne bağladın,
ama kimleri ayırdın bilebilir misin?
aşıklar şehri dediler,insanlar sana güvendi ben de öyle,
ama sen sadece yakaları birbirne bağlayabildin,
kalbimin bi tarafı anadolu da bir tarafı avrupada kaldı haberin yok...
Hayatımın her döneminde
incecik bir tel üzerinde
yürürmüsün benimle
ellerimiz kenetlenmiş birbirimize
bakıyoruz yanık yanık gözlerimizin içine
sayıyoruz o an saliseleri bile
Karalamak beyaz sayfaları
Güzel görebiliyorum yarınları
Aydınlık oluyor içimde gecenin karanlıkları
Tek dostum defterimin beyaz sayfaları
Beni en iyi anlayan bu kalemim
Gördü Gözüm
Ay ışığında parlayan
Gecemi aydınlatan
Kalbimi çarptıran
Bir güzeli gördü gözüm
Nerden bilebilirdim doğduğum o gün
Yüce Allahımızın bahşetiği bu canı
Sadece senin varlığınla yaşabileçeğimi
Varlığınla var olan bu hayat
Sanki çok ince işlenmiş bir sanaat
Sevmek hayat sevmemek kabahat
Başını alıp nereye gidiyorsun
Bu gidişle sen zayıflığa veda ediyorsun
Her gün biraz daha şişiyorsun
Hiç halini düşündün mü
Adına türküler bile söylendi
Gecelerin bensiz nasıl
ederdik seninle nede güzel fasıl
sen nekadar kasılırsan kasıl
sen yinede benim gurbet kuşumsun
yüreğindeki teller o kadar inceki
niye böylesin sen niyeki
Çeker misin içini bilmem ki zaman zaman
Gurbetçi kızımın acaba hali pek mi yaman
Arada birde olsa bir selam salsam
Bazen de acaba bu garip kızını hatırlarmısın
İçimden gelenleri yazdım kızma bana sakın
Nedense içimden geliyor hep hüzünlü olmak
karamsar ve iç karartıcı şeyler yazmak
hiç denemek istemiyorum neşeli olmak
hep sanki içimden geliyor birilerine acımak
bir an bile anlıyamadım neden böyleyim
hiç bilemiyorum derdimi kime söyleyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!