Kendime yabancı geliyorum
Bu şehre nasıl uğurlandım, uyanmaktan korkum.
Muslukların boğuk seslerinde yıkayacağım şu yüz kimden arta kaldı
Bu evin eski çocuğu ben miyim bilmiyorum.
İçime bakmaktan yorulmam
Şu içimdeki galiba benden kalan kimse değil.
Aldatılanlar balosunda bir rüya anlatıldı
Işık küsmeleri karanlık ağlayışları
Çocuklar uyandırılsın, masalların yalanlığını konuşalım
Bütün kuşkularımla kendimi giyindim, kalbim soru kokuyor.
İkindiye müteakip yırtık bir mezar dikilecekmiş
Çocuktur soracak elbet, örümcekler üşür müymüş?
Ayetlerin son kullanma tarihi olmaz
Bilinir en orta yer hiçbir tarifi yok
Düşlerde yoruluyorum,
Toprak taze, filizler ise çürük
Nasıl olduğumu başkalarından duyuyorum,
Gölgem güçsüz; gün kudurgan ağız
Bir adam yürüyor,
Kaldırımlar sarp, gölgeler derin
Masal bu ya bir yokmuş, iki varmış
Sonunda kimse murada ermemiş ve üç elma yeryüzüne düşmemiş
Ayrılık iki kıyısında durur uçurumların,
okyanusların,
Bir çocuk bir sabah uyandı ve gözünü şiire çarptı
Yakışmaz bazen kıyafetler
öyle de oturmaz her omuza bedenler
Baba ceketleri her çocuğa büyüktür
Çocuk olamadım ve bana tavsiye edilmedi aşk
Gel sevgilim,
Yaşamak gülüşmek ya da heves değil
Kar kızgınlığına uzatılan bir demet çiçek
Menfaatsiz gözyaşlarında senin yüzün
Harfler aynı ama kelimeler değişiyor
Sevgi ile nefret kalbimize dökülmüş
Bir kadın tanıdım elinde bir şey vardı
Ruhlar koğuşunda bütün çığlıkları iyileştiren
Soğukta sular duvar gibi gülümsüyor
Aleve ve cehenneme öğütler veren kız
Çiçeklerini cennette saklamış
Maveradan yeryüzüne huzur taşımış
Kin gemisinde kalbini yakanların şiiridir
Meleklere ve geceye söz verildiğinde
Ben artık kimsenin düşmanı değildim
İncitmekten çekinirim bebekleri
Cehenneme kendimi yeni bağışladım
Kahretmeye ve aşka yakışmaz artık kalbim
Saat ölümcül dedikodusunda
Korkulardan yoruldum, kaçacak bucak yok
İlk cümle öylesine söylenmiyor
Alıştıra alıştıra fısıldanır kötü haberler
Sanki ne diye doğuyoruz anlamıyorum diyerek başlıyor abartılar
Hepimizin başında öyle ya da böyle
Ne büyük düşler görür kalbim
İnsanlar çocuklardan öğreniyor sevmek yığın yığın ta arşa kadar
Aşk dediğin zenginlik, nice âşıklar gördüm zekâta muhtaç
Kafesler yapıldı yapılalı korkuyor aslanlar, panayırlar cehennem
İnsanı nasıl anlatayım kime nasıl söyleyeyim
Bir mısraa adını yazdım, artık kuluyum kelimelerin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!