rüzgar
hayat sayfalarını
ateşe sürüklüyor
ve çaresiz adam
kan ter içinde
rüzgardan sayfalarını
kurtarmaya çalışıyor
heyhat ki
kan damlıyor zamanın ellerinden
cinayetler işleniyor hiç durmadan
maziye gömüldü bak işte şuan
yine de sonsuz yaşamak ister ya insan
hayat
hiç bitmesin derken
ve bir yandan
rüzgar
hayat sayfalarını
ateşe sürüklerken
yangından geriye
pişmanlık
özlem
ve aşk dolu küller kalıyor
ve insan
ta kalbinden aldanıyor
mucizelere inanmadan
insan nasıl da yaşıyor…
01.06.11
İsa YılmazKayıt Tarihi : 5.6.2011 14:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!