Şafak süzüldü.
Süzüldük.
Elekten geçtik.
Kan,
Kum,
An...
Düş, zaman ve insan.
(Acıdı mı, küçüğüm?)
“Oradan bir yara bandı al”
Kanayan dünlerini yok say.
Bir Faytona koşulmuş,
Sersem atlar ömrümüz.
Bir tutam saman niyetine
bellenen mahzun zaman.
(Öfke mi dedin, duyamadım?)
Atış talimi yapıyorsan
Vurduğun anıları yaşanmadı say.
Tıkır tıkır işliyor her şey
Harasında beygirler mutlu!
Koşumları gümüşten ya kiminin
Ne koşulduğu araba yeis
Ne üstünden geçtiği karınca.
Elekten geçen
İncelip düşen
Yitip gitti boşlukta.
(Aşk mı, çocuğum?)
Güldürme şimdi,
Bir hikaye dinledin, bahardı
Yüreğinden sızan
kum,
düş,
ve masaldı.
Süzüldü,
İnceldi
Geriye şiir kaldı.
(01.03.2003)
Özgür HatemKayıt Tarihi : 2.3.2003 02:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)