Maviye Defin Şiiri - Murat Özgören

Sırtını
geçmişe yaslamış bekliyordu gelmesini geleceğin.
Şu anı öemsediğinden midir?
yoksa yüzünü çevirdiğini mi bekliyor işte o muamma.
Yorgun gözleri denizin yakamozuna dalmış
çehresi mutlu, mutsuz bir çelişki arasında.
Artık ne duası vardı olmayacaklara
nede bir amini.
Bu
yaşamın kıyısına gelmiş yaşını,
hayatın kıyısında dinlenmeye çekmiş bir adamın hikâyesi.
Donuktu gözbebekleri
Umut fakiri tebessümsüz suratı
anlatıyor gibiydi aslında hayat savaşını nasıl kaybettiğini
Yüzündeki her kırışık
perdelemeye çalıştığı ızdırabının derin bir izi
Nedensizdi
sonuca odaklanmıştı yorgun bedeni
Gün gelecek dediği gün gelmiş çatmış
kaçacağı patika bir yol bile kalmamıştı hayatta
Sessizliğini bozan denizin esintisinden bir gülüş duydu sonra
Tebessüm ediyordu kirli sakalının ardına gizlenmiş yaşlı gamzeleri
Kıyıya hoyratça vuran dalgalara inat
o sakince doğruldu yerinden
Benim için mi geldiniz diyordu beyefendi sesi
Ay ışığının yakamozundan başka birşey görünmüyordu civarda oysa
Bu
yaşamın kıyısına gelmiş yaşını
hayatın kıyısında sükuta gelmiş bir adamın hikâyesi.
Neler görmüş geçirmiş
ne sevinçler ne hüzünler yaşamıştı bu yaşına kadar oysa.
Ne kadınlar sevmiş
ne çocukları mutlu etmişti
Ne savaşlar kazanmış
hayata dair ne mağlubiyetlere şahitlik etmişti yorgunluğu yada
Derin bir iç çekiş önce
Çığlık çığlığa bir suskunluk
Görüyor gibiydi gideceği yeri
ve almaya gelenleri
Ak sakalından biri düştü önce maviye
Sonra
Hayatın defin dediği tüm bedeni
Bu
Yaşamın kıyısına gelmiş yaşını
Hayatın sahibine teslim etmiş bir adamın hikâyesi.

M.ÖZGÖREN