Zaman ağır ağır düşüp dökülürken kendi omuzları üstüne
Akşam karartıları sökünür, sessizlik korosu mütakibinde arsızın
İnatçı bir yelteniştir amansızca avazda mahsus
Elde kırık sazların çaldığı perdelerde donup kalan hüzün
Sızlanır durur sonsuz siyah karabahtımdan bahtımdan
Sap sarı pencerelerinde rengi sütbeyazına solgun
Sesi soluğu buzakesen ayazın
Seyfi Karaca.......Aralık / 11
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 4.1.2012 23:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!