Susun Bebekler Uyuyor Şiiri - Leyla Güls ...

Ne zor uyudu biliyor musunuz?
Susun ne olur bebek uyuyor
Yerini mi yadırgadı, bilmem ne oldu?
Bakındı, ağladı saatler boyunca...

Sahi bebekler ninni ile uyurdu
Anne kucağında, baba ocağında büyürdü
Ne bileyim işte şaşırdım bir an.

Sanki yer ve göktekiler bile inanmak istememiş gördüklerine
Seslenmişler kendi lisanlarıyla.

“Annesi neredesin" gelsene hadi?
Yetiş, bebeğin pudra diye barut sürünmüş!
Babası neredesin? Gel, götür bebeğini evine
Gör bak, yuvasından sürgün edilmiş.

Çıt yok, cevap gelmemiş bu çağrıya!
Eksilmemiş bomba sesleri, eksilmemiş feryatlar
Hafiflememiş bir türlü yalnızca katlanmış acılar...

Ne olmuş sanki, bir devir mi, insanlık mı tarihe karıştı?
Nedir bu çığlık, yoksa ninnilerin bestesi mi değişti?

Susun ne olur bebek uyuyor.
Ne zor uyudu biliyor musunuz?
Yerini yadırgadı önce
Annesi öğretmemiş ona bomba sesinden ninnileri
Yeni alıştı bomba sesleri ve çığlıklar arasında uyumaya.
Hem babası iyi kötü bir beşik bile almıştı ona
Toprağın en huzurlu beşik olduğunu henüz yeni öğrendi o...

Nasıl öğrendi, nasıl alıştı biliyor musunuz?

En Yüce makamdan geldi emir
Yer pamuk, gök ise demir
Kanat gerin melekler o, Muhammed’in bir küçük ümmetidir.

Böyle uyudu bebekler savaşın ortasında,

Saklanan böyle saklandı kâfirin süngüsünden
"Ümmetim, ümmetim" diyen peygamberin hatırına.

Şimdi biz kimin hatırını saymaktayız?
Irk, mezhep, yalan, talan diye dolmaktayız
Bir hengame içinde boğuluyor feryatlarımız.

Susun ne olur, bebekler uyuyor.
Ne zor uyudu biliyor musunuz?
Ya sizde ümmet deyin haykırın, kalkın ayağa!
Ya da susun, insan hakları da demeyin
Bebekler avunmaz bu yalanlarla…