Susun Artık Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Kafamın içi bir silah, bir sela sesi,
Yüreğimde kimliksiz bir cenaze.
Yüzümü astığım aynalar kırgın,
Dilim ayrılığın ayazında.

Suretsiz yüzler her bir yanda,
Kalleş bir acı,
Usturupsuz gece,
Zifiri karanlık.
Ben, yarınsız bir kelebek.

Şimdi sol elimle sağ elimi tutuyorum,
Jilet kesiği yokluğun,
Hissiz umutlar,
Ağır kanamalı mazi.
Kurşunsuz dil,
Ne yapacağını bilemeyen ben.

Tam da ortasındayım bir savaşın,
Yukarı tükürsem felaket,
Aşağı tükürsem pişmanlık.
Zincire vurulmuş ayaklarım,
Soruyorum: Ne bu yaşadığım?
Gırtlağıma dolan cam kırıkları, neyin diyeti?
Anadan üryan çığlıklarım.

Dudaklarım dilimi parçalıyor,
Dişlerim damağımı koparıyor.
Konuşmamak adına sıkıyorum ağzımı,
İçimden fışkırıyor isyan.
Ya üstünü ya altını çiz Rabbim!
Dayanamıyorum.
Ya al canımı,
Ya da bırak kefenim pişmanlık koksun.
Ellerime bulaşan bu ihanet kime ait,
Sorular içinde çirpinmamin adı ne

Bedenim ölüme ram olmuş,
Ruhum cehenneme yangın.
Her nefesim, her adımım,
Bir kefaretin ağır yüküyle sarılı.

Bir kurşun misali dolanıyor içimde geçmiş,
Varlığından bihaber, yokluğunda delirmiş.
Her hatıra bir yağlı urgan boynumda,
Her günahım ayrı bir çukur kazıyor ruhuma.

Kalbimin atışları çığlık,
Damarlarımda isyan taşıyorum.
Beni benle vuruşturan kader,
Hangi zebani bu içimdeki?

Gözlerim görmüyor sabahı,
Kulaklarım duymuyor sela sesini.
Bir savaş meydanı olmuş yüreğim,
Zaferi olmayan bu kavga kimin?

Sana soruyorum Rabbim,
Bu nasipsiz dualarım kime değiyor?
Almazsan canımı,
Göm beni karanlığın göğsüne.

Kefensiz bırak,
Ama ellerimdeki zinciri çöz.
Bu ağırlık kaderimse,
Bana sabrı öğret, başka bir şey istemem.

Yoruldum yaşamaktan,
Ama ölmeye cesaretim yok.
Bir yol göster,
Bir de ses gönder yüreğime.
Çünkü artık ben kendimi duymuyorum.

Sessizlik.
Susun artık, susun aynalar!
Ben de biliyorum: Özledin, özledin...
24.01.2025 09:37