gel bana benden götürdüklerinle,
mevsim soğuk yüreğim kara kış.
kime anlatmaya kalksam seni hüzünlenir oldu gözleri,şen şakrak hallerinin yerini susuşlar aldı ansızın,o nasıl bir gidişmiş diye söylendiler ardından,
sustum, kıyamet dedim,anladılar.
O nasıl bir gidişti sevgili, hala kanayan iki çift göz,uyutmayan gecelerde uykusuzlukla boğuşan bir beden bıraktın ardında ve biliyor musun korkar oldum aynalara bakmaktan,senden sonra ne hale düştüğümü görmekten, o nasıl bir yürek diye söylendiler ardından,
sustum,cehennem dedim,anladılar.
Canımı acıttı bu gidiş, bir odaya hapsettiğin soğuk cesedim kaldı ardından,günden güne eriyen.Müptelası olduğum senin, yırtık fotoğrafların eşlik ediyor uykusuz gecelerime,yüzün habersiz hayallerime dalıyor ansızın mahvediyor beni,o nasıl bir sevgi diye söylendiler ardından,
sustum,yalan dedim,anladılar.
Ve ben ellerimi çektim ellerinden,bittin benden,gittin benden, kayboldun benden başkalarına el oldun.Giderken bir veda etmedin arkanı dönüpte son kez bakmadın, bu nasıl bir gidişti öyle hala anlamadım. Mevsim soğuk yüreğim kara kış sen gittin üşüdüm sensizlikten,titreyen yüreğimle titredim üzerine gitme diye,
ama gittin. Sen ne kadar da çok sevmişsin diye söylendiler ardından,
sustum,öldüm dedim anladılar.
Erkan Ipek / sustum,öldüm dedim anladılar.
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta