Sustum Şiiri - Solmaz Akça

Sustum...
Senden kalan ne varsa bende,
Hepsini içimde tuttum.
Suyun dibinde nefesimi tutar gibi
Seni içimde tutabildiğim kadar tuttum.

Sustum...
Benden kalan ne varsa sende,
Hepsini hatırla istedim.
Anılar mezarlığına düşsün yolun diledim.
Beni an, hep beni arasın gözlerin, dedim.
Yağmuru bekleyen çorak topraklar gibi beni sevmeni bekledim.

Sustum...
Susunca acım diner sandım,
Acım diner de unuturum diye aldandım.
Yeni bir sevda konar yüreğime, dedim.
Kalbim büyük, yeniden severim, dedim.
Anladım ki sadece kendimi kandırmışım.

Sustum...
Sonra çığlık attım, uyandım.
Yine yanımda yoktun,
Ne suskunluğum işe yaradı,
Ne kanlı gözyaşlarım...
Gittin...
Bana kefen, ona beyaz bir gelinlik giydirdin.

Sustum...
Sende gittin...
Beni sensiz, beni umutsuz bıraktın.
Ben ardından hep sustum,
Sonra dayanamadım acımı çığlığa dönüştürdüm,
Sen yoktun!
Ne suskunluğumu gördün,
Ne de çığlığa dönüşen acımı...
Sen yoktun!
Ben ve sevgim vardı sadece,
Sonunda gördüm...