Sustukça yaralarım kanıyor
Oysa ki sahte kahkahalarımla diniyordu acılarım.
Ser verip sır vermeyen incilerim dağılıyor
Sustukça ruhum bedenimi aşıyor.
İşkencenin alâsı kol geziyor şimdilerde
Dilim lâl kaldı, yüreğim hançer bedenimde.
Yoldaşım, sırdaşım, arkadaşım şaşıp kalıyor
Sustukça ben bana düşman şimdilerde.
Bir yara var bende, taaa eskilerden,
Maskeli gülümsememle gizliydi derinden
Şimdilerde ben beni terk-i diyâr eyledi
Sustukça o yara vuruyor bin yerimden.
Tanıyan bilir beni, deli doludur bende günler
Gece tavana, dört duvara vurur dertler,
Ölüm gibi bir suskunluk çöktü üstüme
Sustukça içim, dışım beter mi beter..
Kayıt Tarihi : 12.7.2009 21:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!