Taş üstünde taş kalmadı,
Gözde korku,yaş kalmadı.
Kesilmedik baş kalmadı,
Hep, sustukça sustukça.
Vurur el oğlu vurur,
Bilinmez ne zaman durur.
Dilim damağım kurur,
Hep,sustukça sustukça.
Yüreklerde can kalmadı,
Sığınacak han kalmadı.
Durulacak an kalmadı,
Zalim vurdukça vurdukça.
Bak! geldi zafer vakti,
Gidelim seher vakti.
Vur! aslan nefer gibi,
Düşman azdıkça azdıkça.
2002
Sezai EfiloğluKayıt Tarihi : 19.12.2006 22:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Amerkanın Irak'a savaşa girdiğinde bağdatı,tarihi, OSMANLI'yı, tecavüze uğrayan kadınları ve kız çocuklarını düşünerek,bu elim ve vahim duygular içinde yazdım
![Sezai Efiloğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/19/sustukca-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!