Sustukça;
Yığıldılar yüzüme
Hüznün damlaları.
Yağmurun altında
Toprak bir damdım
Tavan tavan aktım.
Sonra
Damla damla
Sana baktım.
Güzeliğinin saçağından
Kayarken yere
Sona en yakınken bile
Mutluydum.
Sustukça
Gözlerinin içinde
Kendi içine göçen
Toprak bir damdım.
Yıkıp kendimi
Kalıntılarımın üstüne
Bir gök kafes kuramadım
Işıltılı göğüne varamadım.
Kayıt Tarihi : 28.3.2005 16:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!