Sustu Kadın Şiiri - Tuba Aydın 2

Ağlıyordu kadın
Bir gideni uğurlamıştı ikindi telaşıyla
Sağa sola savrulan hasretin
Yankılarını topluyordu
Gün batımı sonrası bitecekti her şey
İçinde deli tayların huzursuzluğu
Hasreti çatlatırcasına suya yazılmış
Bin ah sürülmüş yelelerine
Kırık bir aynadan seyrediyordu
Çöle vurgun yüreğini

Yürüdü kadın
Her adım sona yaklaştırıyordu onu
Rehbersiz
Bîmecâl
Azığı; acıya bürünmüş bir kaç dua
Git diyen bir sevgili vardı gözlerinin ufkunda
Yaklaştıkça batıyordu
Mesafesiz bir ayrılık düşüyordu gölgesine

-bu nasıl bir vaha?
ucu bucağı belirsiz
kim konaklar içinde kimliksiz?
sür kuraklığa hadi,
korkma! -

Ölüyordu kadın
Elinde avucunda ne varsa,
Bir bir soluyordu
Son bir gökkuşağı batırdı gözlerinde
Hüzne sarmalayıp yıllarını
Usulca bıraktı içindeki karanlığa

Bir adım...
Bir adım daha...
Ve
Sustu kadın....