Sustu Şiiri - Müjdat Şan

Sustu

Güneş batıyordu ömrü üstüne
Küfretti kadere vay dedi sustu
Oturdu köşeye dizi üstüne
Küfretti feleğe hay dedi sustu

Beyazlar toplanmış siyah saçına
Bilmiyorum yaşı gelmiş kaçına
İki damla geldi kirpik ucuna
Çatladı gözümde fay dedi sustu

Çevirdi gözünü dışarı baktı
Birşey diyecekti sustu bıraktı
Uçmaya yeltendi menzil uzaktı
Gerildi öylece yay dedi sustu

Bir başına koymuş onu yaradan
Büyümüş çocuklar uçmuş yuvadan
Medet umar olmuş yelden havadan
Daldı düşünceye pay dedi sustu

Yürüdü birazcık yoruldu durdu
Baktı uzaklara bir hayal kurdu
Kaldırdı bastonu yere sert vurdu
Attı adımını cay dedi sustu

Uzandı bir yere tutunamadı
Yaslandı duvara dik duramadı
Kurudu boğazı yutkunamadı
Ağzının içinden çay dedi sustu

Oturdu bir taşa sigara yaktı
Beyninin içinde şimşekler çaktı
Başını yukarı kaldırıp baktı
Geride ne kaldı say dedi sustu

Kıvrıldı yatağa uykuya daldı
Rüyada gördüğü tabutla saldı
Azrail sonunda ruhunu aldı
Baktı Küpeli ye bay dedi sustu

Müjdat Şan (Küpeli)
14 Ocak 2020