Sustu Şiiri - Cuma Ali Çetin

Bilgiçlik taslayan bir ukalaya...
N'oluruz ahrette biz dedim sustu.
Öyleyse dünyaya, güneşe, ay'a...
Bir ebedi çizgi çiz dedim sustu.

İnsan bir araya derildiğinde,
Er geç o günlere erildiğinde,
Defterler ellere verildiğinde...
Tutar mı mahşerde diz dedim sustu.

Tüm dünyayı fırsat bulsan haklarsın !
Beni küçümseyip kendin paklarsın !
Bilemem içinde neler saklarsın...
Olur mu ALLAH'a giz dedim sustu.

Dünyaya bağından ve iplerinden...
Avanak bellidir bak tiplerinden.
Senin gibi gurur sahiplerinden...
kalmış mı dünyada iz dedim sustu.

Ecel bir gün canın alıcı gibi !
Seni ahirete salıcı gibi !
Sense yaşıyorsun kalıcı gibi...
Değil misin burda miz dedim sustu.

İnsan kibirlenip boşa salınır !
Sanma fani yerde murat alınır !
De hele kabir de kaç yıl kalınır...
Ölümsüz müsünüz ki siz dedim sustu.

Biçilmez sansan da malına paha,
Ömür biter ama yol bitmez daha,
Ne dersin sen yarın söyle ALLAH'a...
Akıllanın biraz siz dedim sustu.

Cumali yerinde diyerek besi...
Tepeden bakıp hor görme herkesi.
Duyulmaz kabirde yatanın sesi...
Bak cılız veyahut tiz dedim sustu.

...................... miz (misafir)