Susma Şiiri - Veysel Benek

Keskin virajlı bir patikada,
Küçük bir çocuk yürümekte!
Yol aldıkça büyüyen,
Derin bir uçurum onu izlemekte!
Yalnız olsa da aslında,
Yürek, arkadaşına yol göstermekte!

Yol yürünür, zaman geçer,
Rüzgar eser, soğuk düşer.
İki arkadaş devam ederken azimle,
Ne yorgunluk vardır bunlarda,
Ne keder belirmekte!

Zamanla yolda
Bir yolcu daha katılır onlara,
Patika dar, yol tek kişilik!
Sevgili ismini verirler ona.
Günler kahkahalar ile geçerken,
Çocuk mutlu,
Yürek mutlu,
Sevgili mutludur gerçekte!

Bir gün aniden susar sevgili!
Konuşmaz olur seneler.
O an yüreğin yanına,
Hasret adında bir yolcu düşer.
Sevgili susar, hasret büyür!
Sevgili sustukça hasret büyür.
Hasret büyüdükçe yanıbaşında,
Çocuk ilk defa sendelemekte!

Arkada bir kara uçurum!
Yol uzun bitmez daha.
Dayanılmaz olunca hasret,
Yer verir dudaklar şu mısralara;
Susma ey sevgili!
Sen susarsan hepimiz öleceğiz!
Sen susarsan bu yolu yürüyemeceğiz!
Baksana ey sevgili!
Ardımızdan uçurum yaklaşmakta!