Susma Aşkına Şiiri - Serpil Koçar

“Susma Aşkına”

Sevgilim,

Senin gözlerinden anlıyorum.
Her bakışında gizlediğin bir sır var.
Kalbinin bana ait olduğunu biliyorum,
ama dilin hâlâ susuyor.
Oysa gözlerin çoktan itiraf etmiş beni…
Söylesene, neden saklıyorsun?

Susma aşkına,
susma bana.
Yüreğinle söylediklerini
dilinle de söyle artık.
Çünkü suskunluğun beni incitiyor,
bana en ağır cezayı veriyor.

Korkuyorsun, farkındayım.
Belki geçmişin seni ürkütüyor,
belki yaraların hâlâ kapanmadı.
Ama ben seninle
her yaraya merhem olmaya hazırım.
Ben senin yükünü taşımaya,
senin gecelerini aydınlatmaya geldim.

Susma sevgilim…
Çünkü suskunluğun,
beni senden uzaklaştırıyor.
Ben seni gözlerinden okuyorum,
ama kalbim kulaklarından da duymak istiyor.
Bir “seviyorum” kelimesi,
bin suskunluğa bedel değil mi?

Eğer sen susarsan,
bir gün yollar kapanacak bize.
Ben suskunluğunun gölgesinde eriyeceğim,
sen ise bir ömrü pişmanlıkla geçireceksin.
Bunu ister misin?

Ne olur sevgilim…
Kır zincirlerini.
Düşür maskelerini.
Cesur ol.
Çünkü aşk,
ancak dile gelince özgürleşir.

Ben seni seviyorum.
Bunu saklamıyorum, gizlemiyorum.
Sana düşen tek şey
yüreğini bana açmak.
Çünkü ben buradayım,
senin yanında,
sadece senden o sözü bekliyorum.

Susma aşkına…
Susma bana.
Çünkü bir gün geç kalırsan,
o kelimeler dudaklarında değil,
sadece içinde yankılanacak.
Ve işte o zaman,
çok geç olacak sevgilim.