Susma Şiiri - Ertuğrul Hatipoğlu

Öyle nefret et ki benden,ölesiye nefret...
Nefretinin büyüklüğü sarsın beni
Duyduğun nefret,boğsun kalbimi.
Görünce beni dursun zaman!
Adımı andığında solsun yaşam!
Öyle nefret et ki benden,ölesiye...
Zira tazeyken henüz;
Gözlerimde gözlerinin izi
Tenimde teninin kokusu
Kulağımda nefesinin ezgisi
Hatıramda anıların süsü
Suskunluğuna anlam giydirmeye
Yetmiyor aklım!

Öyle nefret et ki benden,ölesiye nefret
Deva ummaya kalmasın yüzüm
Öyle nefret etki kurusun ruhum
Deva bulmak yerine
Nefretinle yaşamak en büyük ödülüm!

Derdim gecelere râm olmuş
Deva ise umuda dilenci