şehir,
üzerine iğnelenmiş elbise gibi
dikiyor gözlerini geceye
ilmik ilmik işleniyor soluğun
düşüyorsun şiirlere
son var mıdır? diyebildiğin günler
senden çok uzaklarda
özüne dön
yakarışların çare getirmese de
rüzgarını bekle
o rüzgar ki seni ulaştırır iklimine
dinle
topraktan fışkıran suyun sesini
kendini bul
bul ki kuşatsın bedenini
sessizlik
dudaklarına saplı her söz
yorgun savaşçının
sadağındaki son ok
kırma
sarılıp üzerine
ört zamanı
Kayıt Tarihi : 3.2.2007 21:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)