Suskunken Her Şey Şiiri - Müslüm Bayram

Suskunken her şey yalnızlığına ah…
Dili olmalıyım alfabelerinin
Okumalıyım hecelerini gözlerinden
Bir sevincin düşünü çocukluğun
Kondurmalıyım kanatlarına heybe takıp
’’Taşımalıyım kırlangıç yuvalarına’’.

Işıl ışıl yıldızların dansıyla süslenen tatlı giz
Uçurtmaları maviliğin sonsuzluğuna asarak
Karanlığı eteklerinden tutuşturmalıyım
Türabına yüz sürüp diz çöküp
Mühürlemeliyim kutlu öpücüğü.

Suskunken dualarının cüzü ruhu olmalıyım ah...
Arifçe sermeliyim yapraklarına incilerini bulutlanarak
Sırılsıklam yağmalıyım
Kasvet-i keder-i söküp atarak
Sevdasına banarak akmalıyım sel gibi
Bir nehre hayat veren ırmaklarından.

Doldurulamaz ıssızlığı zamanın tecellisi gibi
Gelinliğini giyinmiş gökkuşağına bürünmüş
Güneşin alı ayın hüzünlü yüzü
Dökülür saçaklarından.

Ve ozan vurulur beşiğinde
Kundağına bulanır aşk
Suskunken yalnızlığına her şey
Yârin okşar eli dokunur sonsuzluğuna.

’’yalnızlığın kalbine açılan bir kapı taşıyor olacağım.’’