Suskun Nehir Şiiri - Özlem Çay

sus!
susss diyorsun uzaktan uzağa.
dembeyaz buhranlar dilim de
ağızdan ağıza kurulur mu
utanç barikatları?
söz sökülüyor
urganlar çizili hırçın kaldırımlar da,
sustuğu kat kat acıyı kusarken
kanlı dikişleri atıyor;
yas sızdırıyor uzayan şeritler
çözülüyor dilim düne dair..

sus diyorsun, suss!
ketumluğa mıhlanmış zehirli cümleler
dinmiyor..
ters doğan düş sadakamız
boğum boğum olmuş,
kordona dolanmış naralar..

hissemize borç mu düşmüş
ana dilimize saplanan bıçak?
göğsümüz topyekun zakkum zehir
kussak,
akıp çağlar mı
bağlı dizlerde ki suskun nehir?..

sussam,
biçilmiş kefenlerin
ıslak imzalı mührünü basar gece,
siyah mürekkebi hece hece dile..
düşe kalka vurur dalgınlığım,
göçe durur bir bardak su da fırtına..
topuklarımda diken kahrı
elmacık kemiklerim de
kursağın yastık izi.

olsun,
sen yine de eğilme
dudak büküşüm,
susma,
vursun bırak
içten dışa
söz döküşüm...⚘
.....özlem/

mart/yirmi sekiz