Sus... Şiiri - Gül Gis

Sonra sustu...
Çok uzun zaman olmamıştı bunu keşfedeli. Ne büyük icad diye geçirdi içinden, daha önce neden denememişti ki..
Tek tek sahnelendi dilinin şahlanışları o karşı gelmeler aynı konuları değişik kelimeler ile tekrar tekrar izah etmeye çalışmalar...
Sonuç?
Koca bir boşluk kulakları yırtan bir sessizlik...

Oysa son kaosun ardından söylemişti bukleli saçlı küçük kız, insanları değiştiremezsin kuralına göre oynayacaksın (onların kuralları).
Senin dürüst olman değil onlara göre davranıyormuş gibi yapman etkili olan.
Ne kadarda haklıydı...
Sonrasında istinasız herkes her ortamda bunu hatırlattı. Yalan söyle söylediklerin ile yaptıkların birbirine tutarsız olsun. Memnun et onları...

Denedi
Çok uğraştı ama beceremedi. Oyunu kurallarına göre oynamayı öğrenmişti ama zamanı tutturamıyordu. Belkide her alanda her durumda oyunun içinde olması gerektiğini bilmiyordu.
Sonra herşey daha içinden çıkılmaz bir hal aldı.
Yüzü gözü kafasını erimiş çikolata kavanozuna sokmuş bir çocuk gibi karma karışıktı.

Vazgeçti...
Onun için en güçlü silahtı vazgeçmek
Son darbeyi hep vazgeçerek vuruyordu.
Ne büyük özgürlük...
Ne zaman bir şeylerden vazgeçse, şaha kalkmış at misali dikilirdi karşısına kendine tuttuğu meşale ile tüm şehri aydınlatan özgürlük heykeli..

Sonra sustu...
Bide böyle deneyeyim diye değil. Sonuç gözetmeksizin sustu.. Kulakları yırtarcasına sustu...