...dağ Ormana Küsse Şiiri - Nihat Kuruyer 3

Şu gök yüzüne baktığımda neden hep sana benziyor.
Sessizliği duruşu bir yerlerden çıkıp, koşa koşa gelmiş gibiydi.
Ne zaman sevmek istesem, çetin bir kışa dönüşürdü.
Sabah olunca sevda yüküm alev alev çoğaldıkça çoğalırdı.
Ayakta durmaya zor çalışırdım.
Günler aylar bocaladım durdum.
Yürüdüğüm cadde sokak,
Göz göze geldiğim insanlar.
Boyun büktüğüm koca sevdamı
Bir tek yürürken ayak sürüdüğüm,
Yerdeki ufak ufak taşlar anladı.

Ar damarı çatlamış kaç soysuzun ahı kaldı boynuma.
Şimdi hangi hadisemin defterini sersem önüne.
Diyelim ki şu vahşi orman kendi ahını benden geri istedi.
Peki bir ormanın ahı nasıl geri verilir ki,
Bir çocuğun engin aklına mı uysam.
Ağlasam
Yerlerde sürünsem
Büyüsem.
Dağlarına yağmur duasına çıksam.
Dağ ormana, küsse
Orman ahından, vazgeçer miydi.