Suriyeli Çocuk Olmak Şiiri - Ahmet Ihsan ...

Savaş çocuğu olmak...

Ben Abdullah. Suriyeli bir çocuğum.
Ve henüz üç yaşındayım.
Patlama sesine uyandım.
Korktum, ağlamaktayım.
Iphone’um yok ağladığımda elime tutuşturulsun ya da çizgi filmlerim... Kahramanım olsun
Anne babamı canlı görebilmek,
Onları hayatımda kalıcı bilmek
Avutuyor beni şu an ancak.
İki gündür bir şey girmeyen su ağzıma yiyebileceğim bir çeşit yemek. Bir de

Dedim ya üç yaşındayım.
Daha hiç gülemedim.
Çünkü annemden gülmeyi öğrenemedim
Sahi, hayat hüzün denen tekdüze ve dumanlı mı?
Şarapnel parçalı bulutlu bir yaşam mı?

Ben Eşref. Filistinli yetim çocuk.
Yedi yaşındayım.
Uzanmış cansız Gazze kumsalındayım
Salıncak olmadı benim parklarımda ya da kaydırak.

Kırmızıya boyadım kanımla kumsalı.
Benin boya kitabim ya da kalemim hiç olmadı.
Hep bu kurşunu aradım;
Hayatımın resmini yaptım
Babam hiç olmadı
Çünkü o da İsrail’e teslim olmadı
Ve şimdi beni kavuşturacak, o şefkatli babanın cennet kollarına. Baba kucağı nasıl kokar hep merak ederdim.
Ama şimdi o kollardayım. O yüzdendir yüzümdeki kanlı tebessüm.

Ben Iraklı yaşar 1 yaşımdayım.
Ben Doğu Türkistanlı Osman 12'yim.
Ben Ali; yetim ve öksüz Ali… Benim yaşım yok. Çünkü hiç olmadı ne annem ne babam, kaç yaşımda olduğumu söyleyecek.
Ben Musa Firavun’un sarayında.. Ben Yusuf 9 yaşımdayım. İsrail zindanındayım. Biz mazlum savaş çocuklarıyız.
Tek suçumuz çocuk olmak.
Biz hüzün denen şarapnel parçalı bulutlu, tekdüze bir hayatın içinden gelen çocuklarız. Biz buradayız.
Siz her ne kadar da yok saysanız da.
Biz yediğiniz çok çeşitli sofralardan, giydiğiniz markalardan, bindiğiniz SUV'lardan sürdüğünüz pudralardan daha gerçeğiz. Çocuğunuza sarılırken bir an o çocuğun bizlerden olabilme ihtimalini düşünün. Bizden...

Top sesiyle şarapnel parçalı bulutlu bir güne uyanan mazlum çocuklardan...