Sürgünler Yerim Şiiri - Osman Onuktav

SÜRGÜNLER YERİM

Essem de incitmez yaprağı yelim
Bir yelden bir yele sürgünü yerim
Her dost bildiğime uzatsam elim
Bir elden bir ele sürgünü yerim

Özümü bilenler derler ki; ‘’deli’’
Taşı attığımda bulur menzili
Yarası olanın susmaz hiç dili
Bir dilden bir dile, sürgünü yerim

Ummana açılsam, tek yürek bir sal
Dalgalar sorgular; ‘’nedir sende hal’’
Vurgunu yemeden bulursam bir dal
Bir daldan bir dala sürgünü yerim

İçten içe yansam savrulsa külüm
Nerde güzel görse öter bülbülüm
Istırap çekmeye değmez be gülüm
Bir gülden bir güle sürgünü yerim

Kafkasi; buz tutmuş hayatın gölü
Duyguların sağlam kim demiş ölü
Mecnunca aşk için bulursan çölü
Bir çölden bir çöle sürgünü yerim

Osman Onuktav
Kafkasi
19708/2018