Sürgünden Vuslata Şiiri - Ali Altun

Gaflet içreydim, yolumu bilemez oldum,
Ayağın tozuna yüzümü süremez oldum,
Apâşikârdı dosdoğru yol, göremez oldum,
Kaldım karanlıklarda, yaşadım cehâleti.

Karanlıklarda kör, sağır ve dilsiz idim,
Hakk ve bâtılı, doğru ve yanlışı nurunla gördüm,
“Kellemellahü Musâ teklimâ.” konuşur oldum,
Şefkat ve şefaatinle bildim belâgati.

İşlediğim cürm ü günâhı gördüm,
“Ümmetî, ümmetî” duânı gördüm,
Sabahlara kadar ettiğin istiğfârı gördüm,
Yumuşadı taş kalbim, yaşadım nedâmeti.

Helal lokma pişmezdi ocağıma,
Serinlik getirdin soğuk ve sıcağıma,
Cahildim, almazdım çocuğum kucağıma,
Kalbimin derinliklerinde buldum merhameti.

İnsanlık yaşıyordu zulmet üstüne zulmet,
Seninle geldi cihâna rahmet ve bereket,
Ebediyyen sırra kadem bastı esâret ve dalâlet,
Bütün âzâlarımda duydum adâleti.

Senden önce boş değil bomboştum,
Sevginle, şefkatinle coştukça coştum,
Fîsebilillâh cepheden cepheye koştum,
Ruh ve bedenimle unuttum atâleti.

Sure-i Sâf’ta Hazreti Îsâ dilinden,
İbrâhim’in ateşler içinde açan güllerinden,
Hz. Yusuf’tan Yakub’a esen yellerinden,
Bir göründün ey nebi, yaşadım kıyâmeti.

Cennet meyvelerinin tadı üstüne,
Yüz yirmi dört bin nebinin adı üstüne,
Enbiyânın, evliyânın, asfiyânın yâdı üstüne
Adınla, tadınla, yâdınla buldum selâmeti.

Mü’mine rahmet üzre, kâfire şedittin,
Hamza’yı öldüren Vahşi’yi bile affettin,
Doğruluk ve emânet timsâli, âlemlere rahmettin,
“Rahmetellilâlemin” ile buldum rahmeti.

Ey gözlerin ve gönüllerin yüce sultânı,
Rabbinden kullarına getirdin fermânı,
“Er-refiku’l-âlâ” ile müjdeledin cânânı,
Kalbime bir nazarınla yaşadım şehâdeti.